نقش یک پیمانکار در مدیریت ساخت و ساز

پس از اینکه مرحله طراحی ساخت و ساز به اتمام می رسد، مدیر پروژه ساختمانی از طریق روند مناقضه،

پیمانکارانی را برایپروژه برمی گزیند. پیمانکاران از طریق یکی از سه روش کم ترین مبلغ پیشنهادی، بالاترین ارزش

و براساس صلاحیت انتخاب می شوند.

پیمانکاران باید بتوانند از پس کارهایی مانند ایمنی عمومی، مدیریت زمان، مدیریت هزینه، مدیریت کیفیت، تصمیم

گیری، محاسبات، طراحی ها و منابع انسانی برآیند.

چگونگی اتخاذ یک پروژه مدیریت ساخت و ساز

مالک پروژه به منظور جلب مناقضه، اطلاعات پروژه خود را با گروه بزرگی متشکل از پیمانکاران، پیمانکاران عمومی یا

پیمانکاران فرعی به اشتراک می گذارد. شروع این فرآیند با برآورد هزینه برای طرح ها و مصالح اولیه انجام می شود

تا مالک پروژه بداند چه مقدار هزینه باید برای پیمانکار صرف کند تا پروژه به اتمام برسد.

به طور کلی دو نوع مناقضه وجود دارد:

مناقضه باز: برای پروژه های عمومی استفاده شده و معمولاً به وسیله تبلیغات ترویج داده می شود. یک مناقضه

باز از تمام پیمانکاران می خواهد تا مبلغ پیشنهادی خود را ارائه دهند.

مناقضه بسته: مخصوص پروژه های خصوصی است. مالک تنها از تعدادی پیمانکار درخواست می کند تا مبلغ

پیشنهادی خود را اعلام کنند.

سپس زمانیکه مالک از تمام مبالغ پیشنهادی برای پروژه مطلع می شود، از طریق روش های زیر پیمانکار خود را

انتخاب می کند:

کمترین مبلغ پیشنهادی: این روش بر هزینه پروژه متمرکز است. پیمانکاران کمترین مبلغ پیشنهادی خود برای تکمیل

پروژه را اعلام کرده و مالک آن پیمانکاری که کمترین مبلغ پیشنهادی را اعلام کرده است گزینش می کند.

براساس صلاحیت: در این روش پیمانکار تنها براساس صلاحیتش انتخاب می شود. مالک با پیمانکار در مورد مواردی

مانند تجربه وی، طرح های مدیریتی، سازماندهی پروژه و بودجه و عملکرد دستور کار مصاحبه می کند.

بالاترین ارزش: مالک با تلفیق هزینه و صلاحیت، پیمانکاری که بهترین مبلغ پیشنهادی را ارائه داده و همچنین

بیشترین صلاحیت را داراست، برمی گزیند.

و در نهایت پس از آنکه مالک پیمانکار خود را انتخاب کرد، براساس یکی از چهار نوع پرداخت متفاوت زیر قرارداد

خواهند بست:

مبلغ مقطوع: این رایج ترین نوع قرارداد است. پیمانکار و مالک توافق می کنند که کل هزینه پروژه ساختمانی چه در صورت

شکست و یا پیروزی پروژه یکجا پرداخت شود.

هزینه به علاوه حق الزحمه: مالک کل هزینه بعلاوه درصد ثابتی از حق الزحمه را به پیمانکار پرداخت می کند. این

نوع قرارداد برای پیمانکار بسیار سودبخش است.

تضمین حداکثر قیمت: این نوع قرارداد همانند قرارداد هزینه بعلاوه حق الزحمه می باشد با این تفاوت که قیمت

کلی و حق الزحمه فراتر از سقف ثابتی نخواهد رفت.

قیمت واحد: زمانی این قرارداد انتخاب می شود که هر دو طرف نمی توانند هزینه کلی را از قبل تخمین بزنند. مالک

یک هزینه واحد مشخصی را برای محدود کردن مصارف اضافی تعیین می کند.

مدل های کسب و کار برای پروژه های ساخت و ساز

دو نوع مدل کسب و کار در صنعت ساخت و ساز مشاهده می شود:

قراردادهای طراحی، مناقضه، ساخت: این معروف ترین مدل مدیریت ساخت و ساز بوده که در آن مالک پس از

اتمام مرحله طراحی توسط یک معمار و یا یک مهندس، پیمانکار خود را انتخاب می کند.

قراردادهای طراحی-ساخت: این مدل با مدل بالا در تضاد است. در این مدل مراحل طراحی و ساخت و ساز توسط

یک شخص انجام می شود. این مدل برای کاهش زمان تکمیل پروژه استفاده می شود زیرا می توان طراحی و

ساخت و ساز را در یک زمان انجام داد.